همه نمی‌خواهند در همه زمینه‌ها پیشرو باشند. در واقع، در محیط بازاریابی و مراقبت های بهداشتی امروزی، پوشیدن کلاه متخصص اغلب به عنوان یک مزیت تلقی می شود. شاید این یکی از عواملی باشد که ECP ها را به عصر تخصصی سوق می دهد.
مانند سایر رشته های مراقبت های بهداشتی، اپتومتری امروزه به سمت این گرایش تخصصی حرکت می کند، که بسیاری در بازار آن را به عنوان یک تمایز عملی، راهی برای خدمت رسانی به بیماران به شیوه ای گسترده تر و روندی مرتبط با علاقه روزافزون اپتومتریست ها به انجام مراقبت های چشم پزشکی می دانند. ، با گسترش دامنه عمل.
روند تخصصی اغلب نتیجه قانون تخصیص کیف پول است. به بیان ساده، قانون تخصیص کیف پول این است که هر فرد/بیمار مقدار مشخصی پول دارد که هر سال برای مراقبت های پزشکی خرج می کند.
وی افزود: «مثال رایجی که در یک مطب برای بیمار مبتلا به خشکی چشم اتفاق می‌افتد، این است که به آنها فهرست شکار رفتگر داده می‌شود: این قطره‌های چشمی را در داروخانه، این ماسک چشم را از این وب‌سایت و غیره بخرید. سوال یک تمرین این است که چگونه می توان مقداری از آن پول را در تمرین به حداکثر رساند.
در این مورد، توجه این است که آیا می توان قطره چشم و ماسک چشم را در مطب خریداری کرد تا اینکه بیمار نیاز به رفتن به جای دیگری داشته باشد؟ رایت پرسید.
امروزه OD ها نیز توجهی به این موضوع دارند که در زندگی روزمره بیماران روش استفاده از چشمان خود را تغییر داده اند، به ویژه تحت تأثیر افزایش زمان نمایشگر. در نتیجه، اپتومتریست‌ها، به‌ویژه آنهایی که بیماران را در یک مطب خصوصی می‌بینند، با در نظر گرفتن فعال‌تر یا حتی اضافه کردن تخصص‌ها برای رسیدگی به نیازهای بیمار در حال تغییر و خاص‌تر امروز پاسخ داده‌اند.
به گفته رایت، این مفهوم، زمانی که در یک زمینه بزرگتر در نظر گرفته شود، یک عمل کلی است که بیمار مبتلا به خشکی چشم را شناسایی می کند. آیا آنها چیزی بیش از تشخیص آنها انجام می دهند یا فراتر می روند و آنها را درمان می کنند؟ قانون تخصیص کیف پول می گوید که در صورت امکان آنها باید با آنها رفتار کنند نه اینکه آنها را به کسی یا جایی بفرستند که در آن دلارهای اضافی را که به هر حال قرار است خرج کنند، خرج کنند.
او افزود: «شما می‌توانید این اصل را برای هر یک از فعالیت‌هایی که تخصص ارائه می‌دهند، اعمال کنید.
قبل از اینکه تمرین‌ها به سمت یک تخصص حرکت کنند، مهم است که ODs راه‌های مختلفی را که ممکن است برای رشد این تمرین در دسترس باشد، تحقیق و تجزیه و تحلیل کنند. اغلب، بهترین مکان برای شروع این است که از سایر ECP هایی که قبلاً با تخصص احتمالی درگیر هستند، بپرسید. و گزینه دیگر این است که به روندهای فعلی صنعت، جمعیت شناسی بازار و اهداف داخلی حرفه ای و تجاری نگاه کنید تا به بهترین نحو تعیین کنید.
ایده دیگری در مورد تخصص وجود دارد و آن عملی است که فقط حوزه تخصصی را انجام می دهد. رایت گفت، این اغلب یک گزینه برای بیماران مبتلا به بیماری‌هایی است که نمی‌خواهند با "بیماران نان و کره" سروکار داشته باشند. «آنها فقط می خواهند با افرادی سروکار داشته باشند که به تخصص نیاز دارند. برای این عمل، به جای اینکه مجبور به غربالگری تعداد زیادی از بیماران با دستمزد کم برای یافتن بیمارانی شوند که به مراقبت سطح بالاتری نیاز دارند، به سایر روش‌ها اجازه می‌دهند این کار را برای آنها انجام دهند. پس از آن، مطب‌های تخصصی، اگر محصول خود را به درستی قیمت‌گذاری کرده باشند، باید درآمد ناخالص بالاتر و خالص بالاتری نسبت به یک مطب عمومی داشته باشند، در حالی که فقط با بیمارانی که می‌خواهند سروکار دارند.»
او افزود، اما، این روش تمرین، ممکن است این موضوع را ایجاد کند که بسیاری از مراکزی که یک تخصص را ارائه می دهند، قیمت گذاری مناسبی برای محصولات خود ندارند. "متداول ترین خطا این است که قیمت محصول آنها را به شدت پایین بیاورند."
با این حال، عامل OD های جوان تر نیز وجود دارد که به نظر می رسد تمایل بیشتری به اضافه کردن مفهوم تخصص به عمل عمومی خود دارند یا حتی یک عمل کاملاً تخصصی ایجاد می کنند. این مسیری است که تعدادی از چشم پزشکان سال هاست آن را دنبال کرده اند. آن دسته از OD هایی که تخصص را انتخاب می کنند، این کار را راهی برای متمایز کردن خود و متمایز کردن شیوه های خود انجام می دهند.
اما، همانطور که برخی از OD ها کشف کرده اند، تخصص برای همه مناسب نیست. رایت گفت: «علیرغم جذابیت تخصص، اکثر ODها کلی هستند و معتقدند که به جای عمیق رفتن، راهبرد عملی تری برای موفقیت است.